Mijn verhaal – hoe was het eerst. …

Jouw verhaal waarin jouw ideale klant zich herkent. Eerste alinea hoe het was, hoe was jouw situatie eerst. Wat ging er fout, wat was de pijn? Wat was het keerpunt waarop je dacht ‘en nu is het klaar’. Beschrijf dat ook zo concreet/herkenbaar mogelijk in maximaal één alinea.

Drie lange relaties heb ik gehad. In mijn tweede relatie bleek de man een narcist. Dat besef kwam alleen pas 20 jaar later. In mijn derde relatie die acht jaar duurde en daarna nog 5 jaar door “knipperde”, leerde ik over narcisme, persoonlijkheidsstoornissen en misbruik.

Toen ik de 2e relatie na 7 jaar verbrak, had ik geen moeite om er emotioneel los van te komen. Wel had ik tijdens die relatie mijn eerste burnout en angst-stoornis-achtige klachten. Ik had alleen geen idéé van narcistisch misbruik… Eenmaal weg bij hem voelde ik alleen maar opluchting en vrijheid.

Bij de volgende man werd dat anders. Bij hem raakte ik klem (emotioneel) in een traumaband waarover ik pas jaren later zou leren. Ik hield veel van deze man, de aantrekkingskracht was groot en dat gevoel verdween niet toen zijn nare kanten extreem werden en ik me bewust werd van misbruik, trauma en narcisme.

Deze verschillende ervaringen, hebben me geleerd dat niet élke relatie met een narcist uitloopt op een traumaband. Het verschilt per persoon én per situatie. Bij de ene ben je opgelucht dat over is, terwijl je van de ander (bijna) onmogelijk los kunt komen.

De derde man voelde als de liefde van mijn leven. Tot in het tweede jaar van deze relatie wist ik niets over narcisme, niets over persoonlijkheidsstoornissen noch iets over misbruik. Dat ik als kind op was gegroeid bij een zeer narcistische moeder, was ik me toen ook nog niet bewust. Dat inzicht kwam pas op mijn 35e, toen ik door het gedrag van man nr.3 begon te leren over narcisme, en ineens ook het gedrag van mijn moeder ging ‘zien’ en begrijpen.

Ik zat met hart en ziel vast in deze relatie en was op sommige vlakken ook praktisch afhankelijk van hem. Het was een man met veel status, macht, publiek en populariteit en onze levens waren op verschillende manieren met elkaar verweven. Zijn status en populariteit bracht nog een extra laag met zich mee, waardoor ik ontzettend veel over mensen en toxische dynamieken heb geleerd.

Eerst voelde de relatie overweldigend en fantastisch. Nooit eerder was ik (en had ik) zo intens ‘lief gehad’. Niemand had ooit dit effect op mij gehad in positieve en later vooral in negatieve zin. Hoewel de relatie met man nr. 2 mij ook flink had beschadigd, was mijn aantrekkingskracht tot hem nooit heel sterk geweest, in tegenstelling tot man nummer 3 van wie ik maar niet los kon komen, wat ik ook probeerde.

Het is de enorme tegenstelling tussen intense liefde (althans dat denk je te voelen), wederzijdse chemie en onnoemelijk veel emotionele pijn, angst en stress aan de andere kant. Die tegenstelling en interne strijd, maar ook ziín onophoudelijke aantrekken en afstoten, hielden me gevangen in deze relatie. Ook nog jaren tegen beter weten in, met alle kennis over narcisme ‘in huis’. Aslof er twee sterke tegenpolen in jezelf met elkaar in strijd zijn en blijven en er aan de buitenkant ook nog iemand meetrekt en duwt.

Na de eerste fantastische periode, veranderde zijn gedrag onvoorspelbaar. En dit bleek veel schadelijker gedrag, dan wat je ‘normale’ ‘relatie barstjes’ zou noemen. Het was een vreselijk onzichtbaar soort misbruik. Onzichtbaar voor de buitenwereld en vaak ook nog voor jezelf. Je voelt je slechter en slechter, maar kunt er geen grip op krijgen. Grip op de ander heb je zowieso niet. Op zoek naar antwoorden over zijn bizarre gedrag dat steeds wisselde tussen extreem lief en vol passie, naar ronduit kwetsend, onheilspellend en intimiderend, viel bij mij het ‘narcisme kwartje’.

Vanaf dat jaar ben ik me intensief gaan verdiepen in narcistisch misbruik en trauma. Steeds meer leerde ik over de narcistische persoonlijkheidsstoornis, wat misbruik eigenlijk is en de gevolgen ervan. De theorie ervaarde ik dagelijks aan den lijve, in ‘real life’. Grondige praktijkervaring naast grondige theorie zeg maar ;-). Die extra laag waar ik mee te maken kreeg door zijn status, heeft me in XL vorm nog meer geleerd. De meeste van mijn clienten hebben daar gelukkig nooit mee te maken gehad, maar het heeft me wel veel  ‘extra extra’  inzicht gegeven. Daarom begrijp ik zo goed wat andere mensen die ook niet los kunnen komen van zo’n relatie, voelen en doormaken.

Ondanks alle kennis over narcisme en de vaak zelfs shockerende ervaringen met hem, merkte ik dat mijn gevoel voor hem niet verdween. Jaren heeft het geduurd om er echt los van te komen. Ondanks die kennis en ondanks de trauma’s. Ik ervaarde zelf, waarom het zo ontzetttend moelijk is om los van een misbruik relatie te komen. Vooral als er sprake is van een traumaband.

Al die kennis veranderde blijkbaar wel mijn inzicht in zijn (en later ook mijn eigen) gedrag. Maar niet mijn gevoel voor hem. Ook toen ik mezelf getraumatiseerd, depressief en totaal uitgeput niet meer herkende, kon ik mijn gevoel niet consequent meekrijgen met mijn verstand. Ik had ontzettende afkeer van hem en tegelijk verlangde ik naar hem. Om gek van te worden en zó slecht voor je zelfbeeld!

Hoe meer kennis ik over narcisme kreeg, hoe groter mijn interne strijd werd. Want hoe kon ik hierover álles weten en doorzien, maar toch nog steeds worstelen met mijn gevoel voor hem? Gekmakend en uitzichtloos.

Soms lukte het tijdelijk afstand van hem te houden, maar nooit defintief. Steeds opnieuw kwamen hij, en het (misplaatste) gevoel van ‘liefde’ of verlangen terug. Eigenlijk net als elke andere verslaving. Langzaam kwam het inzicht dat dit, een traumaband, deels ook echt verslaving is en geen liefde. Ondanks die kennis, bleef de strijd die ik innerlijk voerde. Behalve dat ook hij steeds bij me bleef terugkomen, vocht ik vooral ook met mezelf (of de verslaving) en de verwarring (cognitieve dissonantie). Ik was toch niet gek? Ik doorzag alles, hoe kon ik zo intens voor hem blijven voelen? Afkeer, woede, walging en liefde, passie en verlangen tegelijk. Om gek van te worden. Heel vernederend ook. Heel schadelijk.

We zaten in een eindeloos gekmakend patroon van afstand nemen en terugverlangen. Hemel – hel – hemel – en weer terug. Ik zat gevangen in mijn codepende patronen en de traumaband, hij in zijn narcisme (drang naar macht, controle en aandacht).

In die jaren ben ik twee keer verliefd geworden op een andere man. Iets wat ik nooit voor mogelijk had gehouden. Het gaf me toen opluchting dat ik dat toch nog kon. Het leek mij positief in deze uitzichtloze strijd. Het voelde als een weg naar los kunnen komen uit de oude relatie. Maar al snel bleek dat ook die mannen narcistische trekken hadden. En voor ik het wist lag ik weer in de armen van man nr. 3. Dus, wat vertelde mij dit?

Het liet me duidelijk zien dat er iets in mij was dat zorgde dat ik viel voor zulke types. Ik had blijkbaar iets aan te pakken in mijzelf. En dat ‘iets’ bleek mijn grootste, pijnlijkste en achteraf, waardevolste levensles ooit.

Door deze relatie en de kennis die ik opdeed over narcisme realiseerde ik me pas op mijn 35e dat ook mijn moeder zwaar narcistisch was. Mijn vader was altijd afwezig geweest. Dat heeft mij voorgeprogrammeerd om vatbaar te zijn voor mannen die zich wat ‘vaderlijk/beschermend’ en tegelijk charmant/verleidelijk naar mij opstelden. En ook om ongezonde situaties en relaties, niet genoeg te herkennen en er afstand van te nemen.

Als kind heb ik in mijn eentje, heel veel manipulaties, intimidaties en dominantie moeten ‘slikken’ van mijn moeder. Als kind heb je geen keus dan je daarin staande zien te houden. Je leert jezelf allerlei patronen en copingsmechanismen om hierin te overleven. Dat is de enige keus die je dan hebt en zo raak je onderbewuste geprogrammeerd en dat heeft de rest van je leven gevolgen…. De omgang met mijn moeder was ook zeker één van de meest zware  en ‘hellige’ taken in mijn leven. Mijn eerste traumaband waaruit ik niet kon ontsnappen.

Als volwassene heb je een keus zodra je je bewust wordt, maar dan nog heb je met je eigen veel te sterke patronen uit je onderbewuste te maken. Het is niet eenvoudig hier uit te komen en ronduit pijnlijk. Met bewustwording alleen ben je er nog lang niet, maar het is wel de belangrijkste eerste stap…

Steeds “narcisme deskundiger”, zag ik dat ik meer narcistische situaties en relaties om me heen had ‘verzameld’. Werkrelaties, maar ook vriendschappen. Ik wist dat ik niet verantwoordelijk was voor andermans toxisch gedrag. Maar langzaam leerde ik dat ik wél alle verantwoording heb te nemen over mijn keuzes en wie of wat ik nog toelaat. Gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar het begint bij bewustwording.

Ik heb mijn eigen keuzes en patronen zwaar onder de loep genomen. Van daaruit heb ik ingrijpende keuzes en stappen genomen. Die strijd heeft jaren geduurd met vallen en opstaan. Ik ben veel kwijtgeraakt en heb hierin weinig steun of hulp gehad. In therapeuten-land, heb ik me nooit goed geholpen of begrepen gevoeld of zelfs ‘nog verder van huis’. Ook in die wereld ben toxiciteit en narcisme tegengekomen.

Terug kijkend heb ik vooral “veel toxische situaties en relaties” losgelaten. Het bleek dat mijn (en dé) wereld er vol van zat. Dat betekende dat ik niet alleen deze relatie, maar ook vriendschappen, werksituaties, inkomen en zelfs mijn hele woonomgeving volledig achter me heb moeten laten. Het was nodig om te komen waar ik nu ben. En inmiddels wil ik voor geen goud meer terug.

Het heeft veel moed en “alleen durven staan” gevergd. Keuzes die veel pijn deden, beangstigend of ontzettend eenzaam voelden. En moed en doorzettingsvermogen vergden. Verantwoording nemen en mezelf op één leren zetten in alles, was hierin de eerste les. Dat doe je niet van de één van de andere dag. Dat is een behoorlijk proces en waarin je steeds weer blijft leren.

Ik leer nog steeds. Inmiddels verdiep ik me in veel meer dan alleen narcisme. Ik heb er zó veel over geleerd, dat ik over dit onderwerp wat ‘verzadigd’ geraakt. Het legt bovendien de focus steeds op ‘die ander’, terwijl de focus juist naar jezelf moet. Waar ik nu vooral veel over leer is hoe het onderbewustzijn een grote  rol speelt in je gedrag, hoe je hier verandering in kunt brengen en de invloed van je zenuwstelsel bij trauma. Super interessant.

Ik heb mezelf veel ‘onderwezen’.  Het werd ook een zoektocht en herontdekking naar mezelf en heb ik mijn leven van de grond af opnieuw moeten vormgeven. Oneindig veel geleerd heb ik, over de wereld, over narcisme, misbruik en trauma en ook over mijn eigen patronen. Het blijkt ook dat ik daar een talent voor heb; super scherp observeren, inlevingsvermogen, snel dingen doorzien en vernbanden zien én dingen helder kunnen uitleggen.

Narcistisch misbruik, toxisch en grensoverschrijdend gedrag, is een veel groter probleem in deze maatschappij dan nu nog wordt gedacht al komt er gelukkig steeds meer aandacht voor. Toch zie ik dat dit nog maar een begin is en dat ‘de maatschappij’ in zijn geheel nog steeds te onwetend is. I kan en wil ik iets betekenen hierin voor anderen, vooral diegenen die worstelen met loskomen uit een narcistische relatie.

Mijn verhaal – hoe het nu is…Hoe is het nu?

Praktisch, wat is er anders, wat doe je anders, wat voelt er anders? Omschrijf dit ook zo concreet en herkenbaar mogelijk in maximaal één alinea. Laat je klant er van watertanden ‘dat wat jij hebt wil ik ook!’

Nu zoveel ervaring rijker, kan ik me amper nog voorstellen dat ik ‘pikte’ wat ik destijds allemaal pikte. Wat ik allemaal deed om die ander maar tevreden te houden of niet kwijt te raken. Het is onvoorstelbaar dat ik zo was. Echt! Wat dat betreft heb ik mega sprongen gemaakt. Ik herken mezelf niet meer daarin. Als ik toxisch gedrag tegenkom, zie of voel ik dat direct. Zelfs al is dat signaal nog maar subtiel. Ik neem mijn voelsprieten nu heel serieus, neem op tijd afstand en verantwoording over wat ik  wel of niet nog toelaat.

Ik ben me heel bewust geworden wat er gebeurt als ik tegen toxisch of grensoverschrijdend gedrag aanloop. Die signalen, meestal in mijn lijf, neem ik nu 100% serieus. Ik handel ernaar en neem verantwoording voor mijn keuzes. De uitzichtloze put waarin ik zat is weg en dat voelt zoveel beter. Zoveel vrijer! Er is weer ruimte voor mij en dat is lange tijd, wat zeg ik…? Dat is er het grootste deel van mijn leven niet geweest.

Ik ben gedetoxed van man 3, van onze oude omgeving, van andere oude schadelijke situaties en ik zorg ervoor dat dit zo blijft. Ik erken dat er altijd iets in mij zal zijn, wat gevoelig blijft voor bijvoorbeeld die ‘verslaving’ en neem daarom ‘maatregelen’ om mezelf daarvoor te beschermen.

Ik ben mezelf opnieuw gaan uitvinden en ben mijn leven anders vorm gaan geven. Er is ruimte gekomen voor mezelf. Steeds meer ontdek ik dat er zóveel mooie dingen te ontdekken en te leren zijn. Ook ga ik steeds meer mijn goede. lieve en sterke kwaliteiten zien of eindelijk erkennen. Ik ben behoorlijk zelfverzekerd geworden. Het leven is nog niet altijd makkelijk, maar de hel die het was is weg. Ik kan weer genieten van “gewone” dingen en raak weer geinsprieerd door het leven.

Toxisch gedrag herken ik onmiddelijk en ben ik niet bang meer om grenzen te stellen of afstand te nemen, ongeacht de consequentie. Dan maar geen vriendschap of dan vind je me maar niet leuk. Dan maar een andere baan of dan maar geen relatie etc.. Ik ben hier héél scherp en adrem in geworden. Veel vaker sta ik stil bij hoe iets of iemand voor mij voelt. Voelt dit goed? Of niet….Dat is iets wat ik vroeger negeerde.

Ik kan me nu enorm verbazen over wat er als ‘normaal’ wordt gezien, getolereerd of erger, zelfs wordt beloond. Hoe blind veel mensen zijn voor misbruik of manipulatie. Terwijl ik daar vroeger zelf ook stekeblind voor was. Ik kan het nu niet meer ont-zien. Ook dat is niet altijd makkelijk, want je gaat meer zien dan je soms lief is.

Deze maatschappij is helaas doorspekt van toxisch gedrag en machtsmisbruik of ongelijkheid. Eén op de vijf mensen is narcistisch. Die kom je overal en nergens tegen. Dat verander je niet. Narcisten verander je ook niet. Het enige wat je kunt veranderen is je eigen gedrag en keuzes. Ik ben gaan zien, hoe we in deze maatschappij toxisch gedrag veel te veel toelaten, niet eens herkennen of zelfs voeden.

Niet iedereen kan ik helpen. Er is een bepaalde mate van intelligentie, zelfinzicht en sterke wil om te veranderen nodig. Maar voor die mensen kan ik veel betekenen. Ik merk dat mijn clienten blij zijn met mijn hulp.

Elke keer weer, voelt het als een klein wondertje als ik hoor dat ze zich eindelijk begrepen en gehoord voelen en hen “de schellen van de ogen vallen”. Omdat ik zelf alles in XL vorm heb doorleefd, in alle vormen, weet ik precies waar zij mee dealen en is het een kado hen te kunnen helpen en bijstaan in deze niet zo makkelijke weg.

Wie is Frouck  – deze tekst meer voor jezelf (niet op webpagina) leer dit voor jezelf uit je hoofd, zodat je dit vloeiend uitspreekt als het nodig is met bijvoorbeeld netwerken.